TOP 50 płyt - geri92

[geri92]

Nadszedł czas i na mnie - wieczorem wrzucę pierwsze 3 płyty. Nie wiem jakie są zasady, ale moje top 50 będzie też zawierało koncertówki. Po prostu ulubione płyty.

50. Vinkaldr - Enchantments Of Old Lore (2015)
49. Gary Moore - Wild Frontier (1987)
48. Buckethead - Poseidon (2017)
47. Night Ranger - Midnight Madness (1983)
46. Ulver - Shadows of the sun (2007)
45. Arena - Songs from the lions cage (1995)
44. Chroma Key - Dead Air For Radios (1998)
43. Mark Knopfler - Cal (1983)
42. Alice In Chains - Jar Of Flies (1994)
41. Paysage d'Hiver - Im Wald (2020)
40. Ulver - Bergtatt (1995)
39. Mike Oldfield - Amarok (1990)
38. Pat Metheny Group - Letter From Home (1989)
37. Loreena McKennitt - The Book Of Secrets (1997)
36. A.S.A.P - Silver And Gold (1989)
35. Camel - Dust And Dreams (1990)
34. Avantasia - The Metal Opera (2000)
33. Camel - Stationary Traveller (1984)
32. Van Der Graaf Generator - Godbluff (1975)
31. Pink Floyd - The Division Bell (1994)
30. Avantasia - The Mystery of Time (2013)
29. Eloy - Ocean 2: The Answer (1998)
28. Mike Oldfield - The Songs of Distant Earth (1994)
27. Collage - Moonshine (1994)
26. Bathory - Twilight of the Gods (1991)
25. Mark Knopfler - Get Lucky (2009)
24. Dream Theater - Awake (1994)
23. Mike Oldfield - Tubular Bells II (1992)
22. Iron Maiden - Fear Of The Dark (1992)
21. Connect.Ohm – 9980 (2012)
20. Pat Metheny Group - Imaginary day (1997)
19. Alcest - Spiritual Instinct (2019)
18. Bruce Dickinson - Accident Of Birth (1997)
17. Eric Johnson - Venus Isle (1996)
16. Bruce Dickinson - The Chemical Wedding (1998)
15. Dire Straits - Brothers In Arms (1985)
14. Camel - Harbour Of Tears (1996)
13. Iron Maiden - Brave New World (2000)
12. Mike Oldfield - Voyager (1996)
11. Queensrÿche - Empire (1990)
10. DJ Shadow - Endtroducing..... (1996)
09. Arena - The Visitor (1998)
08. Iluvatar - Children (1995)
07. Mike Oldfield - Ommadawn (1975)
06. Iron Maiden - Somewhere in Time (1986)
05. Iron Maiden - The X Factor (1995)
04. Buckethead - Colma (1998)
03. Blind Guardian - Somewhere Far Beyond (1992)
02. Death - The Sound of Perseverance (1998)
01. Dream Theater - Images And Words (1992)

[Dzosef]

Zasady były takie, że koncertówki wlatywały do osobnej listy hall of fame

[geri92]

Zasady były takie, że koncertówki wlatywały do osobnej listy hall of fame

Kurde to nie wiem czy uzbieram 50

[Vorgel]

Myślałem już parę tygodni temu by swoją 50 przebudować. Ale nie wiem co usunąć żeby zrobić miejsce dla płyt które chciałbym wstawić.

[Dzosef]

Shakin Stevens by wszedł?

[Invader]

Myślałem już parę tygodni temu by swoją 50 przebudować. Ale nie wiem co usunąć żeby zrobić miejsce dla płyt które chciałbym wstawić.

To zrób top 50 lat 70, 80 i 90, to byłoby coś.

[Vorgel]

Nawet w takim układzie to będzie trudne. Ale to jest już do ogarnięcia.

[pz]

Myślałem już parę tygodni temu by swoją 50 przebudować. Ale nie wiem co usunąć żeby zrobić miejsce dla płyt które chciałbym wstawić.

To zrób top 50 lat 70, 80 i 90, to byłoby coś.

W latach 90tych nie było już muzyki. Vorgel nie miałby z czego wybierać. Może ze 2 płyty by znalazł.

[Vorgel]

Z lat 90 mógłbym uzbierać spokojnie setkę dobrych i bardzo dobrych płyt.

[Dzosef]

Myślałem już parę tygodni temu by swoją 50 przebudować. Ale nie wiem co usunąć żeby zrobić miejsce dla płyt które chciałbym wstawić.

To zrób top 50 lat 70, 80 i 90, to byłoby coś.

W latach 90tych nie było już muzyki. Vorgel nie miałby z czego wybierać. Może ze 2 płyty by znalazł.

Przecież weterani jeszcze wtedy nagrywali

[geri92]

Jedziemy!

50. Vinkaldr - Enchantments Of Old Lore (2015)

Z Dungeon synthem zetknąłem się około 4 lata temu. Wtedy idealnie podpasował mi pod sesje RPG, które urządzałem ze znajomymi. Jedna płyta szczególnie zagościła u mnie w odtwarzaczu - jest to Enchantments Of Old Lore australijskiego projektu Vinkaldr. Monumentalne klawisze i subtelne melodie w tle. Łatwo się zatopić i zatracić w tym klimacie. Idealna do czytania książek fantasy

Ulubione utwory: Unknown Spirit, Silver Halls In Dark Lands

49. Gary Moore - Wild Frontier (1987)

Jest to moja jedyna płyta Garyego w zestawieniu. Gdyby było większe, pewnie trafiłoby się też Victims. Niemniej, uważam Garyego za niedocenianego gitarzystę. Mam wrażenie, że jego bluesowe rzeczy (których nie lubię) przyćmiły hard rockowe dokonania. Na tej płycie mamy doskonały miks hard rocka z folkiem, na punkcie którego mam pewne zboczenie. Nie przeszkadza nawet to, że nie ma tu żywego perkusisty, a jedynie zaprogramowany automat perkusyjny. Świetna płyta do auta. RIP Gary!

Ulubione utwory: Over The Hills And Far Away, Wild Frontier, Thunder Rising

48. Buckethead - Poseidon (2017)

Buckethead jest dla mnie przykładem wielkiej kreatywności. Skromny, wrażliwy chłopak, który ukrył się za maską i do tej pory nie ujawnił prawdziwej twarzy. Na tyle autystyczny, że z członkami Gunsów nie porozumiewał się twarzą w twarz, a za pomocą pacynki na ręku. To co cenię u Bucketheada to wszechstronność. To chyba jedyny gitarzysta obok Timmonsa jakiego znam, który nie sili się na techniczne popisy i gitarowe orgie, a spokojnie buduje klimat swoich utworów. W 2011 roku po wydaniu kilkudziesięciu albumów studyjnych i po wielu projektach pobocznych, Buckethead postanowił zacząć wydawać płyty krótsze, tematycznie i muzycznie spójniejsze. Są one ponumerowane jak komiksy i nazywają się Pikes, a nawiązują do jego wyimaginowanego parku rozrywki - Bucketheadland. Nawet strona internetowa, na której Pikes można kupić nazywa się po prostu - Kiosk. Do tej pory tych mini albumów wydał ponad 280. Poseidon to numer 264. Buckethead zabiera nas w niesamowitą muzyczną podróż od początku do końca. Na pewno pojawi się jeszcze w zestawieniu.

Ulubione utwory: słuchać tylko w całości.

[Invader]

No nieźle, znasz wszystkie płyty Bucketheada?

Tej pozycji 48 nie znam, wypada obczaic co to jest

[geri92]

No nieźle, znasz wszystkie płyty Bucketheada?

Tej pozycji 48 nie znam, wypada obczaic co to jest

Znam tak może z 30% jego materiału. Lepsze na pewno znam, nawet kupiłem i wysłał mi osobiście płytkę

[Invader]

A będziesz robić 10 HM? moga byc koncertowki, skladanki, EP, co chcesz. Studyjne, ktore sie nie zmiescily tez.

[geri92]

A będziesz robić 10 HM? moga byc koncertowki, skladanki, EP, co chcesz. Studyjne, ktore sie nie zmiescily tez.

Tak, ale jak skończę z tym. Mam dużo koncertówek, których nie zawarłem w zestawieniu

[Schizoid]

Wild Frontier świetna płyta. Pewnego letniego dnia po prostu usiadłem przed kompem z myślą, że mam ochotę na Moore'a, którego wtedy zupełnie nie znałem. Odpaliłem The Loner i pozamiatane. Ale to nie jedyna warta uwagi kompozycja na tej płycie, taki tytułowy też uwielbiam, a i o Over The Hills nie należy zapominać.

[Dejavu]

48. Buckethead - Poseidon (2017)

Szanuję. Buckethead to bardzo niedoceniany gitarzysta. Bardzo duża różnorodność i umiejętność łączenia feelingu z techniką. Szczególnie lubię Claymation Courtyard i Hold Me Forever. Cieszę się, że teraz w 2020 zaczął znowu wydawać po przerwie i już pocisnął kilka płyt. Czy dobre, tego nie wiem - nie słuchałem jeszcze niczego oprócz jakiegoś singla (podobał mi się).

[pz]

Wild Frontier świetna płyta. Pewnego letniego dnia po prostu usiadłem przed kompem z myślą, że mam ochotę na Moore'a, którego wtedy zupełnie nie znałem. Odpaliłem The Loner i pozamiatane. Ale to nie jedyna warta uwagi kompozycja na tej płycie, taki tytułowy też uwielbiam, a i o Over The Hills nie należy zapominać.

Moja ulubiona płyta Moore'a obok Run for Cover.

[geri92]

48. Buckethead - Poseidon (2017)

Szanuję. Buckethead to bardzo niedoceniany gitarzysta. Bardzo duża różnorodność i umiejętność łączenia feelingu z techniką. Szczególnie lubię Claymation Courtyard i Hold Me Forever. Cieszę się, że teraz w 2020 zaczął znowu wydawać po przerwie i już pocisnął kilka płyt. Czy dobre, tego nie wiem - nie słuchałem jeszcze niczego oprócz jakiegoś singla (podobał mi się).

Dobre, choć nie tak dobre jak te, które wymieniłeś On miał w 2017 wykrytą wadę serca i problemy zdrowotne. W 2018 koncertował. Teraz wrócił w pełni do nagrywania.

[Vorgel]

Przesłuchałem fragment tego Bucketheada i jest to zadziwiająco dobre. Spodziewałem się jakiegoś alternatywnego nudzenia, a tutaj niemalże klasyczne metalowe brzmienie.