Moderator: Administracja i Moderacja SanktuariuM
To chyba świadczy o zdurnieniu prawników. Wrzucałem już w tym wątku analizę prawnika (bardzo cenionego), który podziela obawy wobec ACTA. Zresztą jeżeli sami prawnicy się ze sobą nie zgadzają tzn że coś jest niehalo.Żaden prawnik u nas nie zakwestionował zapisów ACTA a nawet je chwalą.
tak jest w zasadzie w każdym przypadku. wprowadza się łatwiejsze rozwiązania, które ewentualnie dotyczą skutków, ale nie rozwiązują całego problemu, bo nikt nawet nie próbuje zastanowić się nad jego przyczynami. tak jest łatwiej, na krótką metę to działa, przez jakiś czas odpowiedni ludzie są zadowoleni i tyle.Zamiast przebudować drogę, wolą stawiać mandaty.
Problem w tym, że jak chce Mercedesa kupić, to mogę się przejść do salonu, usiąść do niego, a nawet umówić się na jazdę próbną. Jak to mi będzie jeszcze za mało to mogę sobie auto wypożyczyć z wypożyczalni na weekend, zapłacę tysiąc, ale sobie Merca przetestuje zanim wydam 200.000 zł. W muzyce tak nie ma. Nie ma wypożyczalni, nie ma przesłuchań próbnych, nie mogę nawet przesłuchać fragmentów. W ciemno mam kupić płytę, bo zespół powiedział, to nasz najlepszy album od x lat. Z takim podejściem, to ja powiem dziękuję, sami sobie słuchajcie. Mnie nie stać na to by kupić płytę, na którą muszę pracować 2 dni, żeby po powrocie do domu stwierdzić, że jest słaba. W takich sytuacjach powinna być możlwiość odesłania albumu do firmy fonograficznej, że produkt jest kiepski i go oddaję. Jeśli tak to będzie funkcjonować to jestem w stanie przystać na takie warunki i wówczas nie ma żadnego wytłumaczenia dla ściągania muzyki z nielegalnych źródeł.No i tu docieramy do sedna sprawy chyba...
Nie stać mnie na mercedesa, który niebotycznie się ceni. Nie oznacza to jednak, że mogę go sobie ukraść bo chce nim jeździć (i nie nawiązujmy do marki bo to przykład).
Nie rozumiem dlaczego miałoby byc inaczej dla muzyki, książek, filmów....
Jeśli zespół zdaje sobie sprawę, że potrzebuje się wypromować - umieści swoją płytę za friko w sieci (lub jej część) i ogłosi to wszędzie.
Jeśli zespół wiąże się z wytwórnią, która wydaje jego płyty za 70pln - to jego wybór. Co najwyżej nikt tego nie kupi.
Oczywiście zgadzam się, że płyty, książki są zdecydowanie za drogie... Mercedesy też...
Popatrzcie na swoje półki i na to co macie na kompach. Jeśli faktycznie raz lub pięć razy przesłuchasz i kupisz albo wyrzucisz uważam, że jest ok.
na dysku mam obecnie 21 ściągniętych płyt 
z tego kilka na pewno z legalnych platform przeznaczonych dla serwisów muzycznych Rocznie kupuję ok. 60 płyt (średnia z dwóch ostatnich lat), więc jest ok Nie zgodzę się. "Okradasz" twórcę muzyki z jego pracy, z czasu który poświęcił na nagranie tej płyty i kosztów jakie poniósł.A po drugie ściąganie muzyki nie jest kradzieżą sesnu stricte, bo jak kradne Mercedesa to pozbawiam właściela jego władzy nad samochodem, w przypadku muzyki, właściciel wciąż ma swoją muzykę, tylko ja robię kopię dla siebie. To raczej tak jakbym zrobił skan mercedsa, a potem w swojej przydomowej fabryce wyprodukował sobie jego wierną kopię.
Tylko, że w takiej sytuacji nie zarobi na koncercie na który pewnie bym poszedł, nie zarobi na gadżetach, które bym sobie sprawił. Dla mnie to pewna inwestycja i ryzyko twórcy. Jak otwieram biznes to też ponoszę koszty i ryzykuję, czasem nawet dam swój produkt za darmo, żeby klient mógł sobie wypróbować to i owo, bo liczę, że się zdecyduje i jeszcze przyprowadzi kolegów, a towar sprzedam w hurtowych ilościach, ale można też na to spojrzeć tak, że ja otwarłem biznes, to teraz żądam klientów, a że sprzedaje buble... kogo to obchodzi, a ponieważ mam znajomych w UOKiK, PiP, Policji, to konkurencję skutecznie eliminuję.Nie zgodzę się. "Okradasz" twórcę muzyki z jego pracy, z czasu który poświęcił na nagranie tej płyty i kosztów jakie poniósł.
Problem w tym, że ja go nie biorę za darmo, tylko po prostu zespół ponosi ryzyko inwestycyjne, bo ich praca zostanie zapłacona na koncercie, albo miesiąc po premierze, kiedy dojdę do wniosku, że album jest dobry i za dobry towar należy się zapłata. Jeśli nie będę mógł sprawdzić produktu przed zakupem, no to nie będzie deala. Ja twórcy nie "okradnę", ale na obecność na koncercie i uzupełnianie kolekcji też niech nie liczy.Zespół miesiącami w salce prób komponuje, tworzy i ogrywa materiał. Później go nagrywa w studio, pracuje nad okładką, promocją itp.
I taki gotowy produkt chce sprzedawać bo go stworzył. A ty sobie go bierzesz za darmo i tyle.
Wiesz, to jest decyzja kogoś, kto chce ten towar sprzedać, a nie klienta. To jakbyś poszedł do nowo otwartego sklepu i stwierdził, tutaj jeszcze nie robiłem zakupów, więc teraz biorę dla siebie za darmo. Kiedyś może jeszcze przyjdę i kupię więcej. Albo przyprowadzę kumpli...i ryzyko twórcy. Jak otwieram biznes to też ponoszę koszty i ryzykuję, czasem nawet dam swój produkt za darmo, żeby klient mógł sobie wypróbować to i owo, bo liczę, że się zdecyduje i jeszcze przyprowadzi kolegów, a towar sprzedam w hurtowych ilościach,
No jednak nie Ty jesteś od ustalania zasad, tylko sprzedający. A Ty jako klient się na to zgadzasz, albo nie.Problem w tym, że ja go nie biorę za darmo, tylko po prostu zespół ponosi ryzyko inwestycyjne, bo ich praca zostanie zapłacona na koncercie, albo miesiąc po premierze, kiedy dojdę do wniosku, że album jest dobry i za dobry towar należy się zapłata.
Tylko znów problem w tym, że ja muzykowi nic ze sklepu nie wynoszę i nie pozbawiam go władzy nad jego sprzętem, studiem, pomysłami. Jak robimy takie porównania, to raczej powiedziałbym, że należy zastosować inną analogię. To tak jakby klient przyszedł do sklepu z butami, przymierzył u mnie, stwierdził, że dobrze leżą, sprawdził sobie odpowiedni rozmiar, a potem wrócił do domu i zamówił przez neta dwa razy tańsze... no bo sklep internetowy prowadzi się w domu, nie ma pracowników, nie ma czynszu, nie ma zalegającego towaru na półkach, więc mogą mieć ceny o połowę niższe, a potem taki klient śmieje mi się w twarz, że się sfrajerowałem, bo mam ceny z kosmosu, a on przez neta kupił sobie za pół ceny.Wiesz, to jest decyzja kogoś, kto chce ten towar sprzedać, a nie klienta. To jakbyś poszedł do nowo otwartego sklepu i stwierdził, tutaj jeszcze nie robiłem zakupów, więc teraz biorę dla siebie za darmo. Kiedyś może jeszcze przyjdę i kupię więcej. Albo przyprowadzę kumpli...
No niestety, a wydaje mi się, że tak jak w każdym innym biznesie winna panować zasada klient nasz pan. W "sztuce" jest na odwórt, muzyk ma wizję... jak się wizja nie podoba to wina klienta, a nie muzyka.No jednak nie Ty jesteś od ustalania zasad, tylko sprzedający. A Ty jako klient się na to zgadzasz, albo nie.
Tutaj mamy sprawę "pośrednika" - sklepu. Efekt finalny jest taki, że producent (wytwórca) swoje osiągnął - sprzedał produktTo tak jakby klient przyszedł do sklepu z butami, przymierzył u mnie, stwierdził, że dobrze leżą, sprawdził sobie odpowiedni rozmiar, a potem wrócił do domu i zamówił przez neta dwa razy tańsze... no bo sklep internetowy prowadzi się w domu, nie ma pracowników, nie ma czynszu, nie ma zalegającego towaru na półkach, więc mogą mieć ceny o połowę niższe, a potem taki klient śmieje mi się w twarz, że się sfrajerowałem, bo mam ceny z kosmosu, a on przez neta kupił sobie za pół ceny.
Klient, czyli osoba nabywająca (kupująca) w tym przypadku konkretny produkt. A nie osoba robiąca kopię dla siebie za darmo.No niestety, a wydaje mi się, że tak jak w każdym innym biznesie winna panować zasada klient nasz pan.
Owszem, produkt sprzedał, tylko że to ja ponoszę ryzyko inwestycyjne. Po roku zamykam sklep, bo wszyscy kupują przez internet, ja nie mam na czynsz, nie mam z czego zapłacić pracownikowi, więc zamykam biznes. Przychodzi cwaniak, patrzy ooo zamknięte. Więc butów nie zmierzy, nie sprawdzi oferty, więc i ze sklepu internetowego nie kupi, no bo nie wie jaki rozmiar, nie wie czy wygodne. Po roku producent zamyka biznes, bo ludzie przestali jego produkty w ogóle kupować. Producent i pośrednik bankrutują, a cwaniak przechodzi do innej sieci handlowej. Problem w tym, że jeśli chodzi o muzkę to innej sieci handlowej nie ma...Tutaj mamy sprawę "pośrednika" - sklepu. Efekt finalny jest taki, że producent (wytwórca) swoje osiągnął - sprzedał produkt
OK, to w takim razie wracamy do tego co powiedziałem na początku. Ja kupuję płytę, ale jak mi się nie spodoba to mam prawo oddać. Tak jak mogę oddać buty w sklepie, albo spodnie.Klient, czyli osoba nabywająca (kupująca) w tym przypadku konkretny produkt. A nie osoba robiąca kopię dla siebie za darmo.
Ale tu nie chodzi o Ciebie jako pośrednika, tylko bezpośredniego (wy)twórcęOwszem, produkt sprzedał, tylko że to ja ponoszę ryzyko inwestycyjne.
w naszych przypadkach: producent obuwia i muzyk.I jako właściciel tych praw określa, że jego produkt można nabyć tylko wyłącznie w drodze kupna. A nie ściągnięcia z sieci za darmo, bo klient tak sobie chceBo ja muzykowi płyty nie zabieram, tworzę tylko kopię [gorszej jakości], ale płyta wciąż jest jego, wciąż również ma do niej wyłączne prawa itd.
no i w czym to się różni od udostępnienia takiej płyty w internecie? przecież jest to bezprawne powielanie materiałukolega, który kupił może Ci ją przegrać
nie boje się że coś znajdą, ale nie oznacza to ze zrezygnuje ze swojego prawa do prywatności.a boisz się tego?
Trybunał sprawiedliwości by się nie zgodził z waszymi prawnikami.Żaden prawnik u nas nie zakwestionował zapisów ACTA a nawet je chwalą.
Nie jest bezprawne, bo prawo autorskie na takie dzielenie się ze znajomymi, czy rodziną pozwala.no i w czym to się różni od udostępnienia takiej płyty w internecie? przecież jest to bezprawne powielanie materiału
No właśnie nie. Jest to dokładnie to samo co ściąganie z neta. W obecnie obowiązującym prawie, czy ściągniesz z neta, czy skopiujesz od kolegi to jest to de facto dozwolone. Niemniej jeśli rozpatrywać to pod kątem naszje dyskusji o kradzieży, to kaliber jest dokładnie ten sam. Jeśli kradzieżą jest ściągnanie albumu z neta, to dokładnie taką samą kradzieżą jest skopiowanie płyty od znajomego. Prawo nie rozpatruje kwestii czy zdobywasz materiał od znajomego, czy nieznajomego. Ty kupując płytę, to jesteś jedynym użytkownikiem licencji. Kopiując płytę naruszasz tę zasadę, bo udostępniasz licencję osobie, która do niej praw nie nabyła. I nie jest ważne, czy to znajomy, czy nie. Podkreślam jednak, że to dotyczy wyłącznie abstrakcyjnej dyskusji o kradzieży, bo tak jak mówiłem obecnie obowiązujące prawo dopuszcza pobieranie z neta filmów i muzyki.Nie jest bezprawne, bo prawo autorskie na takie dzielenie się ze znajomymi, czy rodziną pozwala.
Oczywiście, że w internecie skala jest dużo większa, ale kto powiedział, że nie mogę znać ludzi od których to biorę, albo którym to udostępniam? dla mnie oprócz skali, nie ma tu żadnej różnicy. Dopóki nie czerpię korzyści materialnych z udostępniania nieswojej twórczości, to tak jakbym dał do przesłuchania kupioną przeze mnie płytę, milionom znajomych, których mam na całym świecie.A z netu ściągasz od nie wiadomo kogo i udostępniasz nie wiadomo komu.
Nie.No właśnie nie. Jest to dokładnie to samo co ściąganie z neta. W obecnie obowiązującym prawie, czy ściągniesz z neta, czy skopiujesz od kolegi to jest to de facto dozwolone.Nie jest bezprawne, bo prawo autorskie na takie dzielenie się ze znajomymi, czy rodziną pozwala.
No to nie mamy o czym rozmawiać. Bo taka argumentacja to przedszkole.ale kto powiedział, że nie mogę znać ludzi od których to biorę, albo którym to udostępniam? dla mnie oprócz skali, nie ma tu żadnej różnicy. Dopóki nie czerpię korzyści materialnych z udostępniania nieswojej twórczości, to tak jakbym dał do przesłuchania kupioną przeze mnie płytę, milionom znajomych, których mam na całym świecie.
Ale ja broń Boże nie uważam, że wszystko jest ok. tyle, że w mojej interpretacji jedna sytuacja nie różni się od drugiej. no bo krąg osób pozostających w związku osobistym też można różnie interpretować. Ale wyszliśmy od tego, że dzięki szerokiemu dostępowi muzyki w internecie, łatwiej jest mi poznać coraz to nowych wykonawców, na których koncerty będę chciał chodzić i będę też chciał kupować ich oryginalne płyty. Jednak taki osiedlowy ziomek ma mniejszy zasięg, a też nie wiadomo czy on miałby się czym dzielić. Nie wrócimy już do sytuacji sprzed ponad 20 lat, dlatego należałoby w odpowiedni sposób wykorzystać możliwości, jakie daje internet.Udostępniasz w sieci coś, czego nie kupiłeś milionom "znajomych" o których nie masz najmniejszego pojęcia i uważasz, że wszystko jest ok.
Wiesz... interpretacja jest w miarę prosta.Bez przesady.w mojej interpretacji jedna sytuacja nie różni się od drugiej.no bo krąg osób pozostających w związku osobistym też można różnie interpretować.
Musisz zrozumieć jedna, iż właścicielem płyty po nagraniu jest dalej muzyk. I to on zezwala, lub nie na jej rozpowszechnianie w taki, a nie inny sposób.Ale wyszliśmy od tego, że dzięki szerokiemu dostępowi muzyki w internecie, łatwiej jest mi poznać coraz to nowych wykonawców, na których koncerty będę chciał chodzić i będę też chciał kupować ich oryginalne płyty. Jednak taki osiedlowy ziomek ma mniejszy zasięg, a też nie wiadomo czy on miałby się czym dzielić.
no nie wiem czy taka prosta. Kto jest uznawany za "krąg osób pozostających w związku osobistym"? Mama, tata, siostra, brat? Bliska rodzina czy może dalsza też? A może koledzy i koleżanki ze szkoły czy pracy. A skoro oni, to może i sąsiedzi z osiedla, na którym mieszka tysiąc osób?Wiesz... interpretacja jest w miarę prosta.Bez przesady.
ale czy to, co nie jest lepsze dla mnie, nie leży w interesie producenta, wykonawcy etc.?Cały czas piszesz, co jest lepsze dla Ciebie i chyba tutaj jest pies pogrzebany...
Wróć do „Kawiarnia SanktuariuM”
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 0 gości
