.:: SanktuariuM ::.

dzisiaj o 16 premiera drugiego kawałka:

https://www.youtube.com/watch?v=VaTl8YNXLtE

Po zapowiedziach na Insta, chyba szykuje się dokładnie to samo, co przy pierwszym numerze...

EDIT

No więc jest znacznie lepiej niż przy pierwszym wałku. Wciąż mocno amerykańsko i radiowo, więc obstawiam, że dla większości forumowiczów będzie również takie se. Ja tam kupuje Adriana w takim wydaniu. Tylko tego Kotzena można by wywalić i byłoby super

No więc jest znacznie lepiej niż przy pierwszym wałku. Wciąż mocno amerykańsko i radiowo, więc obstawiam, że dla większości forumowiczów będzie również takie se. Ja tam kupuje Adriana w takim wydaniu. Tylko tego Kotzena można by wywalić i byłoby super

No jest lepiej, ale nadal nie moje klimaty. Ja kupuję amerykańskie granie Adriana, ale taki AOR jak zrobił w latach 80 w ASAP

Mi generalnie A.S.A.P wchodzi bardzo dobrze i lubie sobie zapodac troche lajtowego grania.Ten kawalek zdecydowanie lepszy niz pierwszy Bankowo siegne po caly album.

No więc jest znacznie lepiej niż przy pierwszym wałku. Wciąż mocno amerykańsko i radiowo, więc obstawiam, że dla większości forumowiczów będzie również takie se. Ja tam kupuje Adriana w takim wydaniu. Tylko tego Kotzena można by wywalić i byłoby super

No jest lepiej, ale nadal nie moje klimaty. Ja kupuję amerykańskie granie Adriana, ale taki AOR jak zrobił w latach 80 w ASAP

Dokładnie tak - amerykański Adrian z ASAP jest nieporównywalnie lepszy niż te dwa kawałki z Kotzenem

Podoba mi się, zgrabny,radiowy, brzmiący po amerykańsku numer, takiego Adriana kupię na pewno.

Myślę, że kupię tą płytę. Ten mariaż zaczyna mi się podobać. To o wiele lepsze, niż po latach doczekać kolejnego Empire of the Clouds.

Poprzedni ujawniony numer dla mnie 3/10, ten nawet 6/10.

Pierwszego singla za nic nie jestem w stanie zanucić, nawet bezpośrednio po wysłuchaniu, natomiast drugi zostaje w głowie i czasami sobie go nucę, mimo że dawno nie słuchałem.

Damn, ale mi się te Scars wkręciły....

Zwłaszcza te gitary na końcu. Jakie to świeże.

https://youtu.be/wIshEEF_qNM

kolejny wałek

podobnie jak pierwszy, mocno schematyczny, ale jest ciężej i dosyć ciekawie, tu również kończymy gitarowym solo, tym razem (chyba) Adriana.

Nie wiem czy mi się wkręci jak Scars, na pewno jest o niebo lepiej niż przy Taking My Chances, którego już nie jestem w stanie słuchać.

Rozbudzili apetyty, niestety ten kawałek jest zupełnie bez polotu, szablonowy, przeciętny, płytki taki 3,5/10.
Mimo wszystko czekam na płytkę. Jakoś trzeba sobie umilić brak koncertów i płyty IM.

"Na bezrybiu i rak ryba". Nic nadzwyczajnego. Muzyczka akceptowalna, potrafiąca - przy sprzyjających okolicznościach - wpaść w ucho. Ale z fotela nie podrywa. I wracać do siebie jakość nie zachęca.
Jasne, że IMO wyłącznie.

Ponownie 6/10, czyli na dziś średnia z 3 wałków w mojej ocenie wypada 5/10.

Moim zdaniem dość średnie, jak w poprzednich utworach - kilka (raczej mało) ciekawych fragmentów, a poza tym fajnie zagrany i nudny rock.

Bardzo przeciętne. Takie trochę bez ikry i polotu, ot, spotkali się, coś skomponowali, nagrali, wydali.

Taking My Chances najsłabsze, ale te dwa naprawdę dobre, taka muza do wyczilowania. Świetne gitary. Głos Adriana zawsze lubiłem, a teraz się nawet do Kotzena przekonałem. Aż se kupię.

Dajcie znać jak już będzie po premce, może też sobie kupię.

z oficjalnego fb IM

I znów ten nieszczęsny digi. Wolałbym plastik.

Jestem po drugim przesłuchaniu i jest dokładnie tak, jak się spodziewałem. Może gdzieniegdzie jakiś ciekawszy riff, na pewno jest kilka solówek, na których można się chwilkę skupić, Adrian fajnie śpiewa, można słuchać w czasie jazdy samochodem, wiosennych porządków, zmywania naczyń, gotowania, prac ogrodowych, szlifowania i później olejowania desek. Trochę miałem nadzieję, że w niektórych niesinglowych kawałkach (chociaż jednym) pokuszą się o coś odważniejszego, może lekko odbiegające od tej amerykańskiej, country-bluesowej stylistyki. Tak się nie stało, na pewno nie wyszedł z tego gniot, posłucham kilka razy na fali tego, że nowe i że Adrian, ale nie sądzę, żebym miał wrócić do tej płyty po jakimś dłuższym okresie, może do pojedynczych kawałków (wciąż uważam, że Scars jest bardzo fajny), ewentualnie, kiedyś się przypomni.

Swoją drogą jest to dla mnie ta sama kategoria muzyki rozrywkowej (co prawda w innej stylistyce), co The Pretty Reckless, które miało premierę nowej płyty jakoś miesiąc temu i muszę powiedzieć, że jednak pani Taylor Momsen zrobiła coś ciekawszego, niż panowie Smith i Kotzen. Szczególnie polecam kawałek z gościnnym występem Toma Morello.