Moderator: Administracja i Moderacja SanktuariuM
Zupełnie słusznie, Panie P.Dobra próba panie J., ale nie łykam tegoNomad to ja, przez lata głęboko zakonspirowany, ale odkąd pod nickiem mam #Nomad, zacząłem odczuwać przemożny imperatyw, żeby zrobić coming out i właśnie go robię, ja to Nomad.
+ 1Ja - po staroświecku - czekam na jutrzejszą premierę. Zasiadam wygodnie jutro wieczorem, w weekend dalej dozuję "Senjutsu" w całości. I mam nadzieję, że w przyszłym tygodniu nie zamienię się w smerfa Marudę
Szczera prawda między oczy. I za to Cię lubię.Ktoś kto krytykuje nawet używając wulgaryzmów tego wysrywu Harrisa nie jest malkontentem tylko normalnym człowiekiem i uczciwym fanem zespołu. Nie chcę mieć z tym nic wspólnego. Zespół miał 6 lat, wspaniałe warunki finansowo-techniczne. Mogli zrobić dosłownie wszystko przez ten czas. Nagrali w 2019 jakieś zlepki kawałków, potem Smallwood powiedział, że mają być gotowe utwory i na siłę to doklejali. Mają w dupie fanów i to słychać w każdej nucie tego albumu.
Dzięki za miłe słowa, ale uwierz mi, że wolałbym nigdy takich słów nie napisać. Poprzednie trzy albumy były bardzo przeciętne, ale tu przeszli samych siebie. To jest już poziom bardzo niski i potwierdza się teza, że im dłuższa przerwa między płytami tym gorszy album.Szczera prawda między oczy. I za to Cię lubię.Ktoś kto krytykuje nawet używając wulgaryzmów tego wysrywu Harrisa nie jest malkontentem tylko normalnym człowiekiem i uczciwym fanem zespołu. Nie chcę mieć z tym nic wspólnego. Zespół miał 6 lat, wspaniałe warunki finansowo-techniczne. Mogli zrobić dosłownie wszystko przez ten czas. Nagrali w 2019 jakieś zlepki kawałków, potem Smallwood powiedział, że mają być gotowe utwory i na siłę to doklejali. Mają w dupie fanów i to słychać w każdej nucie tego albumu.
Tu się zgadzam ale chyba jest nas tylko dwóch;) W temacie się nie wypowiadam.U mnie to wygląda mniej więcej tak, debiut-fajna rozgrzewka, momentami znakomity debiut, od Killers of Seventh Son-klasa światowa, flagowe albumy dla gatunku, No Prayer i Fear-fajne hard-rockowe granie z mieliznami ale przeważają dobrze rzeczy, X Factor ciekawy kompozycyjnie, odkrywczy, Brave New World blisko poziomu lat 80, Dance of Death niżej niż BNW ale przyjemnie, z momentami naprawdę bardzo dobrymi. Trzy ostatnie mam właśnie za przeciętne dlatego, że na każdy dobry moment przypada niepotrzebny. Nie tyle same albumy są nierówne co utwory są nierówne, nie ma kompozycji doskonałych, jest kilka beznadziejnych. Od tych albumów wyżej też stawiam Virtual XI.
Myślę, że Nomad byłby zadowolony jakby naklepali w ciągu 5 lat 5 albumów w stylu Powerslave, od szablonu, jak gwiazdki pop - taśmowo. Ważne, że słuchacz zadowolony xdZresztą nie rozumiem, dlaczego dzieło miałoby w pierwszej kolejności podobać się odbiorcy. Nie na tym polega akt twórczy, nie taki jest jego cel.
A riff pod zwrotkę, to riff z To Tame a land :pNie wiem czy też to zauważyliście, ale mi początek Parchment kojarzy się motywem przewodnim Conquest to Paradise Vangelisa.
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 0 gości
