.:: SanktuariuM ::.

Tak jak w tytule - które albumy (również albumy koncertowe, EPki, cokolwiek) Iron Maiden wywarły na was największy wpływ jako słuchacza, człowieka ? I dlaczego?
Nie wiem czy nie było już takiego tematu, ale nigdy takowego nie zauważyłem.

Na mnie na pewno The Number of the Beast i Brave New World. Ale składa się na to kilka rzeczy.
Zaczynając od tego drugiego to Brave był pierwszym albumem Iron Maiden (w zasadzie kasetą) jaką nabyłem w 2000 albo 2001 roku. Już nie pamiętam dokładnie. Ale materiał wywarł na mnie ogromne wrażenie. Generalnie przez to mam ogromny sentyment do Brave New World. Wcześniej znałem jedynie jakieś pojedyncze utwory Maiden które piorunującego wrażenie na mnie nie robiły. A cała płyta Brave New World mnie rozłożyła na łopatki. Ze względu przede wszystkim na tak równy poziom. Każdy utwór wydawał mi się ówcześnie po prostu doskonały.

Kolejny The Number of the Beast był moim drugim albumem Iron Maiden jaki nabyłem. Z początku nie zrobiła na mnie strasznie dużego wrażenie (poza 2-3 utworami) bo wydawało mi sie że jest tam jeszcze trochę takiej niedoszlifowanej, młodzieńczej energii która nierównomiernie rozkłada się na całej płycie. I za mało tam było tej "dojrzałości" i "doskonałości" z Brave New World. Ale po czasie The Number of the Beast zawładnęło mną na dobre i uważałem przez długi czas te płytę za doskonałą pod każdym względem. Nawet po tym jak w niedługim czasie skompletowałem sobie całą dyskografie w bodajże 2003 roku.

Dzięki albumowi The Number of The Beast stałem się po prostu fanem heavy metalu. Po prostu. Miałem wtedy 10 lat.

Powerslave (bo od tego zaczynałem) ale potem większe wrażenie na mnie zrobiły SiT i Syn, i tak jest do dziś, w sumie to 2 moje ulubione płyty Heavy Metalowe, no może City of Evil stawiam wyżej tylko.

Rock in Rio 2001

Jako 10 latek chciałem usłyszałem The Number of the Beast w Guitar Hero 3, potem chciałem "nabyć" na torrentach jakąś kompilacje greatest hits, dostałem tą koncertówkę.

To było w 1983, usłyszałem Killers i kompletnie oszalałem na punkcie "nowej muzyki" nazywanej heavy metalem. Potem poznałem Powerslave, The Number of the Beast i Live After Death. Byłem kupiony, ten zespół nie grał po prostu "metalu" zawsze miał swój styl, zawsze grał "swoje" nie oglądając się na mody i trendy w muzyce. Kolejno poznawałem Somewhere in Time oraz Seventh Son w latach premiery. Paradoksalnie te albumy inspirowane rockiem progresywnym lat 70tych, zachęciły mnie do poznawania płyt z tego nurtu. W ten sposób odkryłem świat ambitniejszego rocka spod znaku Pink Floyd, starego Genesis, Yes, Jethro Tull, którzy do dziś są moimi idolami. Po latach dla mnie Maideni to przede wszystkim lata '80te, w późniejszym czasie potrafili zaproponować świetne kompozycje, niemniej albumy jako całość oceniam już bardzo różnie - z wyjątkiem BNW i Rock in Rio. Gdyby Maiden mieli już nic nowego nie nagrać jedynie koncentrując się na odgrywaniu materiału z lat 80tych, ja bym był bardzo zadowolony. Uważam, że w tamtych czasach Maideni byli zjawiskiem tak charakterystycznym, iż na dłuższą metę nie mieli konkurencji.

W moim przypadku była to składanka "Best Of The Beast", wydana rok po "X Factor". Wydanie kasetowe. Kupiłem ją przez przypadek podczas wycieczki szkolnej w Pradze. Pamiętam, że Maiden na początku mi się podobało średnio, okładka obiecywała super-ciężki metal, a muzyka wydawała się bardziej rockowa, zbyt lekka i przyjemna. Ale po kolejnych odsłuchach ocena poszła w górę, dokupiłem "Killersów" i "No Prayera" (nie zdając sobie sprawy, że powszechnie obie te płyty nie są uznawane za top dokonań tego zespołu - dla mnie były - i są nadal - świetne), no i zaczęła się maidenomania:-) Od "Best Of The Beast" zacząłem słuchać świadomie metalu.

Somewhere in Time - mój pierwszy zakupiony album studyjny, do dziś ulubiony krążek tego zespołu. To jest dla mnie po prostu album idealny i cieszę się, że na niego trafiło. Zdobyłem go dla Waster Years i Alexandra, a potem odkryłem wszystko inne. W dużej mierze wyznaczył moje rozumienie gatunku i zdefiniował oczekiwania co do metalowych płyt. Oczywiście obok niego należałoby postawić kilka innych tytułów, ale do dziś uważam, że album (co do zasady) powinien zaczynać się trzęsieniem ziemi, a kończyć na pełnej

Live After Death - winyl Tonpressu kupiony na targu w wakacje 1987, tylko ze względu, że spodobała się okładka. Do tamtej pory nie znałem niczego Maidenów, a dałbym się pokroić za Duran Duran, Ultravox i Europe. Od przesłuchania Live After Death świat się zmienił

TBOS - trasa Book of Souls totalnie zmienila moje życie z szarego anonka (z nieco specyficzna praca) w osobę ktora jestem dzisiaj. Od Peru przez Japonie, wszedzie dotarlem bo zaczalem kiedyś jezdzic na Maiden.

Zastanawiałem się nad albumem studyjnym, ale jednak będzie to Rock in Rio DVD

Zaczynałem słuchanie IM od BNW, która porwała mnie bez reszty. Potem doszedł Powerslave, Fear i chyba Number, których również słuchałem bez przerwy. Do czerwca 2002 uzbierałem z różnych źródeł prawie całą dyskografię studyjną.
Jak wyszło Rock in Rio w wersji audio, to usłyszałem jak potężny jest ten zespół na żywo, ale dopiero wersja DVD sprawiła że skakałem po suficie i nie chciałem słuchać ani oglądać innych zespołów, dlatego uważam, że właśnie to wydanie wywarło na mnie największy wpływ jako słuchacza i człowieka.

Witamy sztuczną inteligencję w wydaniu angielskim

Live after Death. Chyba najbardziej

Rock in Rio 2001 (w sensie video wydane w 2002r.) A album to Brave New World.

The Number i Powerslave. Czas tylko umacnia mnie, może nie tyle w ocenie tych albumów (to też, ale to w sumie pochodna), ile w intensywności odczuć, kiedy - co jakiś czas - powtarzam je sobie.