Senjutsu - opinie na temat albumu

[gumbyy]

gumbyy, to bylo do Kokera - za pisanie, jak jest Posty niefortunnie wskoczyły Ale Ty też najgłupszy nie jesteś

Przecież wiem, nabijaam siem tyylkooo

[nugz]

I nie krytykuj Maiden, bądź dorosły, odpowiedzialny!

[gumbyy]

I nie krytykuj Maiden, bądź dorosły, odpowiedzialny!

Okeej!

[blackcocker]

Dzięki panowie za wsparcie! Jak #blackcocker2023 nie wypali, to będziemy walczyć o #blackocker2024! Mamy siłę

[nugz]

Tak - słuchaj codziennie Senjutsu i nie trać wiary, bo pewnego dnia sie uda!

[gumbyy]

I bądź Dorosłym Dzieckiem!

[dostoevsky]

U mnie znowu leci "Senjutsu" i bardzo przyjemnie mi się go słucha. Trudno mi wystawić notę, żeby nie przesadzić w żadną stronę - na tle albumów po reunion jest jednym z lepszych, a albumy z lat osiemdziesiątych to dla mnie osobna kategoria. Z całą pewnością mogę dać 8/10, a czy będzie wyżej to czas pokaże. Zadanie jest o tyle trudne, że Maiden potrafi pokazać różne oblicza na swoich albumach, więc to trochę jak wybierać czy bardziej lubię pizzę pepperoni czy teksańską - jedną z nich lubię bardziej w zależności od dnia. Dlatego w moim prywatnym rankingu, pod względem przyjemności jaką daje mi słuchanie danego albumu, stawiam na równi z NPFTD, DOD, AMOLAD, słabsza od TXF i BNW, ale lepsza od FOTD, VXI, TFF i TBOS.

[Piotr Lange]

U mnie znowu leci "Senjutsu" i bardzo przyjemnie mi się go słucha. Trudno mi wystawić notę, żeby nie przesadzić w żadną stronę - na tle albumów po reunion jest jednym z lepszych, a albumy z lat osiemdziesiątych to dla mnie osobna kategoria. Z całą pewnością mogę dać 8/10, a czy będzie wyżej to czas pokaże. Zadanie jest o tyle trudne, że Maiden potrafi pokazać różne oblicza na swoich albumach, więc to trochę jak wybierać czy bardziej lubię pizzę pepperoni czy teksańską - jedną z nich lubię bardziej w zależności od dnia. Dlatego w moim prywatnym rankingu, pod względem przyjemności jaką daje mi słuchanie danego albumu, stawiam na równi z NPFTD, DOD, AMOLAD, słabsza od TXF i BNW, ale lepsza od FOTD, VXI, TFF i TBOS.

Mam bardzo podobnie, choć u mnie TBOS > Senjutsu

[Recit The Thornographer]

W sumie nie pisałem jeszcze tutaj ani słowa. Bym tak to zostawił gdyby nie to, że chyba mam dość oryginalną, bardzo silną sympatię do tej płyty, konkretnie do... drugiej płyty Tej nudnej, rozwleczonej zaczynającej się od szumu fal. Panowie stworzyli tam ciekawy klimat, który pasuje mi do tych leniwie ciągnących wprowadzeń i w pewnym sensie nostalgicznych piosenek, pojawiających się nawiązań do irlandzkiego folku. Fajnie dawkują w nich emocje żeby osiągać nieoczywiste punkty kulminacyjne (najbardziej lubię chyba "Death of The Celts" i fragment "Dying, a warrior Celt has no fear...", świetny jest też w "Darkest Hour" od "I watch the sun move away...").

Ogólnie album zdecydowanie wolę od TBoS, który mam problem przesłuchać w całości bez utraty uwagi, a jako niezobowiązujące tło też słabo się nadaje. Pierwszy CD również jest OK, tutaj moim faworytem jest "The Time Machine", ale nie ma tu czegoś, co bym chciał wywalić.

Ogólnie rzecz ujmując podoba mi się, że panowie nie udają młodzieniaszków i dość naturalnie stawiają na wolniejsze rzeczy, emocje i charyzmę Bruce'a. Na "Senjutsu" spotkało się to z melodiami, które do mnie trafiają.

[nurni]

Płyta jest dla mnie asłuchalna.
Od chwili premiery nie byłem w stanie wysłuchać jej w całości. Jestem z IM od dobrych 30 lat i do niedawna taką płytą było DoD, a teraz dołączyło to 'arcydzieło'. Już prędzej wracam do takiego VXI.
Dlaczego?
Poziom autoplagiatów osiągnął tutaj absolutnie nieakceptowalny dla mnie poziom - Harris przeszedł samego siebie mieląc w kółko te same patenty. Nie rozumiem zachwytów nad jego trzema 'utworami'. Tam gdzie był jakiś potencjał (taki The Parchment), szybko został sprowadzony do poziomu autokarykatury. Banalne refreny, banalne powtórzenia tych samych akordów.
Ciekawostka - mój syn (16 lat) wchodzi w świat Maiden i dla niego Senjutstu to pierwsza płyta - był nią zachwycony i nie rozumiał mojego zniechęcenia. Do czasu gdy zaczął poznawać wcześniejsze płyty. Przy takich TFF czy AMOLAD nagle zaczął się orientować, że za chwilę usłyszy coś co zna z Senjutsu.
Na szczęście dociera już do takich płyt jak SSOASS

Podsumowując - gniot (nigdy nie sądziłem, że napiszę coś takiego o płycie IM), na którym do posłuchania od biedy nadają się tytułowy (dosyć oryginalny) i TWOTW (znowu trochę banalny refren, ale jako całość dosyć świeże).

Powyższe napisałem dokładnie rok temu i w tzw międzyczasie zrobiłem do tej płyty kilka podejść chcąc dać jej szansę, że może jednak "wejdzie".
Niestety nic z tego. Do tej pory nie zdarzyło mi się przejść przez nią w całości.
Jak była, tak nadal jest dla mnie całkowicie asłuchalna.
Pamiętam, jak chyba w 'Tylko Rock' któryś z redaktorów recenzował swego czasu albumy IM, zdaje się, że do FOTD i przy okazji SSOASS napisał coś w stylu: chrup chrup, to słychać jak IM wgryza się we własny ogon.
Przy Sengniotsu (jak dla mnie) przegryźli i przeżuli się tak, że nie ma czego zbierać

[nugz]

Sengniotsu

[Cold]

Tylko Rock - z października 1995 roku (nr 50. tego jakże "zacnego", konserwatywnego, już wtedy do bólu boomerskiego pisma), wkładka o Iron Maiden. Recenzent płyt red. Igor Stefanowicz (wtedy wielki fan rap metalu). Gość daje maxa (5 gwiazdek) Numberowi i wiadomej koncertówce.
SiT i Syn dostają notę 3,5. No i ok., przywilej recenzenta. Mniejsza o gwiazdkowe oceny. No ale jak mam liczyć się i poważać opinię Stefanowicza, jeśli na SiT szczególnie wyróżnia Heaven Can Wait a z Siódmego Syna najbardziej podnieca się Can I Play With Madness, glanując przy tym Moonchild??

Wracając do tematu - Senjutsu słucha mi się dobrze. Lepiej niż DOD, TFF, TBOS, TXF, VXI, FOTD.

[nurni]

Tylko Rock - z października 1995 roku (nr 50. tego jakże "zacnego", konserwatywnego, już wtedy do bólu boomerskiego pisma), wkładka o Iron Maiden. Recenzent płyt red. Igor Stefanowicz (wtedy wielki fan rap metalu).

Dokładnie ten numer, dzięki.

Gość daje maxa (5 gwiazdek) Numberowi i wiadomej koncertówce.
SiT i Syn dostają notę 3,5. No i ok., przywilej recenzenta. Mniejsza o gwiazdkowe oceny. No ale jak mam liczyć się i poważać opinię Stefanowicza, jeśli na SiT szczególnie wyróżnia Heaven Can Wait a z Siódmego Syna najbardziej podnieca się Can I Play With Madness, glanując przy tym Moonchild??

Jego (prawie) cytat posłużył wyłącznie jako baza dla ostatniego zdania w moim wpisie.

Wracając do tematu - Senjutsu słucha mi się dobrze. Lepiej niż DOD, TFF, TBOS, TXF, VXI, FOTD.

W moim przypadku dokładnie na odwrót.

[clanowy]

Po kilkuset odsłuchach irytować mnie zaczęło zakończenie albumu. HoE powinien się skończyć tym lickiem bez tej niepotrzebnej, aczkolwiek klimatycznej części.

Reszta utworów mi pasuje i albumu słucham zawsze w całości. Może to świadczyć o tym, że nie ma tu żadnego hiciora albo, że jest równie dobry albo, że równo beznadziejny

[dostoevsky]

Tylko Rock - z października 1995 roku (nr 50. tego jakże "zacnego", konserwatywnego, już wtedy do bólu boomerskiego pisma), wkładka o Iron Maiden. Recenzent płyt red. Igor Stefanowicz (wtedy wielki fan rap metalu). Gość daje maxa (5 gwiazdek) Numberowi i wiadomej koncertówce.
SiT i Syn dostają notę 3,5. No i ok., przywilej recenzenta. Mniejsza o gwiazdkowe oceny. No ale jak mam liczyć się i poważać opinię Stefanowicza, jeśli na SiT szczególnie wyróżnia Heaven Can Wait a z Siódmego Syna najbardziej podnieca się Can I Play With Madness, glanując przy tym Moonchild??

Wracając do tematu - Senjutsu słucha mi się dobrze. Lepiej niż DOD, TFF, TBOS, TXF, VXI, FOTD.

Kupiłem niedawno ten numer TR na Allegro + dwa inne, z 1993 roku i 1996, gdzie jest mowa o Iron Maiden. Za jakiś czas na forum dodam ciekawe fragmenty z tych pism.

Wracając do "Senjutsu". Moim zdaniem ta płyta nie jest zdecydowanie gorsza ani zdecydowanie lepsza od poprzednich. Dla mnie ten album to stylistyczna kontynuacja poprzednich dokonań, więc jeśli ktoś ich nie lubił to i "Senjutsu" mu nie podejdzie. To co moim zdaniem odróżnia tę płytę od poprzednich (a w szczególności od TFF i TBOS) to lepsza produkcja oraz kompozycje. Na moje ucho płyta jest bardziej dopracowana i przemyślana, m.in. w kwestii linii wokalnych Bruce'a. Nie znajdziemy tutaj ściskania jaj w imadle (jak sam Bruce nazwał kiedyś swoje najwyższe partie).

Na "Senjutsu" nie słyszę żadnych wypełniaczy. Poziom "Seventh Sona..." to nie jest, ale już chętniej sięgnę po "Senjutsu" niż po "Powerslave" - ta ostatnia płyta, choć bardzo mocna, jest mi znana na wylot i czasami potrafi zmęczyć swoją jednostajnością. Z "Senjutsu" tego nie odczuwam, nawet podczas hipnotyzującego wstępu do "Hell on Earth", który tworzy świetny nastrój przed mocnym uderzeniem.

[Piotr Lange]

Tylko Rock - z października 1995 roku (nr 50. tego jakże "zacnego", konserwatywnego, już wtedy do bólu boomerskiego pisma), wkładka o Iron Maiden. Recenzent płyt red. Igor Stefanowicz (wtedy wielki fan rap metalu). Gość daje maxa (5 gwiazdek) Numberowi i wiadomej koncertówce.
SiT i Syn dostają notę 3,5. No i ok., przywilej recenzenta. Mniejsza o gwiazdkowe oceny. No ale jak mam liczyć się i poważać opinię Stefanowicza, jeśli na SiT szczególnie wyróżnia Heaven Can Wait a z Siódmego Syna najbardziej podnieca się Can I Play With Madness, glanując przy tym Moonchild??

Wracając do tematu - Senjutsu słucha mi się dobrze. Lepiej niż DOD, TFF, TBOS, TXF, VXI, FOTD.

Kupiłem niedawno ten numer TR na Allegro + dwa inne, z 1993 roku i 1996, gdzie jest mowa o Iron Maiden. Za jakiś czas na forum dodam ciekawe fragmenty z tych pism.

Wracając do "Senjutsu". Moim zdaniem ta płyta nie jest zdecydowanie gorsza ani zdecydowanie lepsza od poprzednich. Dla mnie ten album to stylistyczna kontynuacja poprzednich dokonań, więc jeśli ktoś ich nie lubił to i "Senjutsu" mu nie podejdzie. To co moim zdaniem odróżnia tę płytę od poprzednich (a w szczególności od TFF i TBOS) to lepsza produkcja oraz kompozycje. Na moje ucho płyta jest bardziej dopracowana i przemyślana, m.in. w kwestii linii wokalnych Bruce'a. Nie znajdziemy tutaj ściskania jaj w imadle (jak sam Bruce nazwał kiedyś swoje najwyższe partie).

Na "Senjutsu" nie słyszę żadnych wypełniaczy. Poziom "Seventh Sona..." to nie jest, ale już chętniej sięgnę po "Senjutsu" niż po "Powerslave" - ta ostatnia płyta, choć bardzo mocna, jest mi znana na wylot i czasami potrafi zmęczyć swoją jednostajnością. Z "Senjutsu" tego nie odczuwam, nawet podczas hipnotyzującego wstępu do "Hell on Earth", który tworzy świetny nastrój przed mocnym uderzeniem.

Stefanowicz glanował IM za "powtarzanie się" za to przy AC/DC i Motorhead jakoś to mu nie przeszkadzało bo ich lubił najbardziej. Taki typ, trochę śmiesznie się czytało te jego recenzje. Zawsze bardzo krytykował gwiazdorkę Scorpions, za to ewidentna sodówka Metalliki mu nie przeszkadzała "bo to przywilej gwiazd". Niech żyje obiektywizm! Co do Senjutsu gdyby wyciąć te powtarzające się fragmenty i przydługie intra, byłby to świetny album a tak dostajemy b. dobry album dojrzałych Ironów.

[nugz]

Przepraszam, ale b.dobra nie może być płyta, która tak dzieli ludzi na forum Maiden Jest zbyt duża niezgodność pomiędzy opiniami, mimo że każdy ma swoją - jak dupę
Właśnie siedzę na tronie i znów śmieję się z Sengniotsu

[Piotr Lange]

Przepraszam, ale b.dobra nie może być płyta, która tak dzieli ludzi na forum Maiden Jest zbyt duża niezgodność pomiędzy opiniami, mimo że każdy ma swoją - jak dupę
Właśnie siedzę na tronie i znów śmieję się z Sengniotsu

W 1988 tak samo dzielił ludzi 7S, dobrze to pamiętam, oczywiście Senjutsu to nie jest rzecz tej miary ale zdecydowanie (według mnie) gniotem nie jest.

[nugz]

Sen odpadł tutaj ostatnio jako pierwszy, Syn był w finale;)

[Cold]

Przepraszam, ale b.dobra nie może być płyta, która tak dzieli ludzi na forum Maiden Jest zbyt duża niezgodność pomiędzy opiniami, mimo że każdy ma swoją - jak dupę

Przepraszam bardzo, ale Killers też potężnie dzieli fanów Maiden. Znam wielu, dla których ta płyta to ścisły top. Inni uważają Killers za jedną z najsłabszych. Dla mnie to album "strzał", choć kilka stawiam wyżej.