.:: SanktuariuM ::.

Mialem na mysli jego ostatnie dekady, nie dotykam partii z 80's, kiedy wlasnie taki shredding byl mocno na czasie

To w takim razie zgadzamy się.

Bo te sola obecnie są robione na odpierdol. Gitarzysta improwizuje sobie w studio, Kevin później to klei, muzyk później uczy się tej solówki i ogarnięte.

Tak jest. Kiedyś gadaliśmy o tym na forum. Nawet wrzuciłem link do jakiegoś gitarowego wydawnictwa do wywiadu Murrayem, w którym bezwstydnie przyznawał się do tego.

Przykre, szczegolnie dla gitarzysty...
Ale jesli tak lubi...

Wreszcie jakas merytoryka

돈을 쉽게 버는 방법? 게임을 하고 돈을 많이 벌 수 있습니까?
당신이 할 수 있는 모든 바카라를 치다 멋진 보상과 보너스를 받으세요!

Zły temat, o Senjutsu wypowiadamy się w osobnym wątku

ostatnia dobra solowka Murraya? Ja bym pewnie obstawiał The Thin Line

Wreszcie jakas merytoryka

Światowy wyznacznik jakości się odezwał.... pff.

Jak dzisiaj będzie pierwsze/jedno z pierwszych wydań tego albumu na giełdzie to kupię, bo ostatnio takie widziałem, ale nie kupiłem. W sumie ja każdej wersji IM mam po jednej sztuce na cd. Może czas to zmienić. Chodzi mi o ten napis SiT w zielonej czcionce (a nie żółtej) takie wydanie widziałem, ale chyba odstąpię je siorze, bo ona nie ma nic Maiden.

Szukaj pierwszych wydań japońskich.

Nowa ankieta dotycząca ''naszego najlepszego albumu Iron Maiden'' w dziale ankiety, zapraszam.

Dobra płyta. Dobry przekaz w tekstach. Niby sentymentalnie, a jednak do przodu. Okładka już prawie na czasie.
To jest taki album, co zawsze fajnie będzie go odpalić bez wstydu czy problemu jak dla mnie i przesłuchać w całości.

Słucham sobie wywiadów z zespołem z dodatku do japońskiego wydania "Somewhere in Time":
https://www.youtube.com/watch?v=uHgfhvhEZwQ

Może niektórzy o tym już wcześniej wiedzieli i będą się śmiać, ale nie wiedziałem, że utwór "Caught Somehwere in Time" był zainspirowany filmem o nazwie, nomen omen, "Podróż w czasie" (ang. "Time After Time") z 1979 roku. O "Blade Runnerze" wszyscy wiedzieliśmy, więc byłem przekonany, że z niego głównie czerpano inspirację. A tu niespodzianka i dochodzi kolejny tytuł do sprawdzenia.

Partie basowe w Sea of Madness. Brak słów. Uważam, że to największy popis Harrisa. Nie wiem jakby to na żywo ewentualnie wyszło. Cieszmy się wersją studyjną. Dickinson mam wrażenie dziś też już by tych wszystkich smaczków nie wyłapał. Alexander i Caught to arcydzieła, ale Sea of Madness to arcydzieło + kwestie sentymentalne dla mnie. Nie zliczę ile razy sobie nuciłem ten utwór w różnych sytuacjach.

Aż boję się zapytać w jakich...

Głównie PKP/PKS