.:: SanktuariuM ::.

Dokładnie, mnie przekonały właśnie remastery X Factora i BNW - te dwa brzmią najlepiej, Virtual też fajnie; co do nowszych od DoD mam PDisc (oczywiście poza TBoS), to już nie kupowałem remasterów. Akurat Maiden w 2014/2015 roku odwalili kawał dobrej roboty z digitalizacją i masteringiem pod iTunes. Jedyny minus to Death on the Road - on tylko brzmi świetnie w oryginale (np. Hallowed). Wersja remaster ma mniejszego kopa.

Dzięki za info. No i właśnie poluję na X Factora (więcej info wkrótce), bo nawet na Discogs remaster tego albumu zaczyna osiągać dziwne ceny (o pierwszym przezroczystym winylu nawet nie wspomnę). Skoro chwalisz Virtuala to też się skuszę. A DOD z AMOLADem to dla mnie mus.

BNW na czarnym winylu naprawdę mnie zachwycił i z przyjemnością posłucham ponownie dziś wieczorem.

Dokładnie, mnie przekonały właśnie remastery X Factora i BNW - te dwa brzmią najlepiej, Virtual też fajnie; co do nowszych od DoD mam PDisc (oczywiście poza TBoS), to już nie kupowałem remasterów. Akurat Maiden w 2014/2015 roku odwalili kawał dobrej roboty z digitalizacją i masteringiem pod iTunes. Jedyny minus to Death on the Road - on tylko brzmi świetnie w oryginale (np. Hallowed). Wersja remaster ma mniejszego kopa.

To robią jeszcze remastery brzmiące lepiej od oryginałów?? Przeważnie wersje remasterowane to kupa głośnego, zbasowanego gówna. Aż nie chce mi się wierzyć.

Chodzi o to, że nie skopali - a to osiągnięcie w tej kwestii. A w przypadku BNW czy X nawet wypadło soczyściej.

No a co sądzicie o Japończykach płyt po Reunion na cd? zbiera ktoś tutaj?

Jeszcze się za nie nie zabrałem, więc też jestem ciekaw opinii. Na chwilę obecną kończę lata 80te jeśli chodzi o pozyskanie Japońców.

Są też dobre remastery, pierwsze z brzegu - Metallica.
Ale są też takie jak np. RiP, które niepotrzebnie się wydarzyły

Dokładnie, mnie przekonały właśnie remastery X Factora i BNW - te dwa brzmią najlepiej, Virtual też fajnie; co do nowszych od DoD mam PDisc (oczywiście poza TBoS), to już nie kupowałem remasterów. Akurat Maiden w 2014/2015 roku odwalili kawał dobrej roboty z digitalizacją i masteringiem pod iTunes. Jedyny minus to Death on the Road - on tylko brzmi świetnie w oryginale (np. Hallowed). Wersja remaster ma mniejszego kopa.

To robią jeszcze remastery brzmiące lepiej od oryginałów?? Przeważnie wersje remasterowane to kupa głośnego, zbasowanego gówna. Aż nie chce mi się wierzyć.

Przecież pierwsze tłoczenie BNW to picture disc, który z reguły brzmi gorzej. W przypadku remastera z 2017 roku BNW brzmi doskonale na czarnym winylu, co potwierdzają opinie użytkowników Discogs, remiego i moja własna.

O DOD w remasterze czytałem gorsze opinie, w przeciwieństwie do AMOLAD. Tak czy owak te dwa albumy dotrą do mnie z Winylowni po weekendzie.

Z first pressa Japończyków zależy mi tylko na pierwszych trzech albumach. Mam już Iron Maiden i Killers, teraz czekam na dostawę TNOTB. W przypadku pozostałych z lat 80tych jestem zadowolony z europejskich, brytyjskich i jednego USowego.

O USowych mówi się w necie, że degradują się szybciej. Konkretnie edycja Castle z 1995 roku z bonusowymi CD.

O USowych mówi się w necie, że degradują się szybciej. Konkretnie edycja Castle z 1995 roku z bonusowymi CD.

Nie wiem, w moim przypadku mówimy o first pressie SiT na winylu od Capitol.

Ano tak. Winyle. Winyle pewnie są dobre.

A nie lepiej sobie EQ wg własnego uznania ustawić?

Jeden będzie miał soczyście a drugi sucho, wg własnych preferencji oczywiście

Zawsze jak mi czegoś w brzmieniu brakuje EQ idzie w ruch i jest dobrze. Oczywiście korzystanie z korekcji powinno być dość rozsądne.

Gdyby to była wyłącznie kwestia EQ, to wystarczyłyby mi mp3.

Żeby nie było, że próbuję zredukować ten argument do absurdu, to porównywałem winyla z Tidal Masters i BNW brzmi lepiej z winyla.

I choć korzystam z najwyższego pakietu Tidala, cenię go za wygodny dostęp do dyskografii Iron Maiden, to jeśli mam słuchać BNW w całości wolę się pofatygować z ustawieniem winyla.

Bez Blood Brothers lubiłbym ten album znacznie bardziej. Out of the Silent Planet, Thin Line Between Line and Hate i Fallen Angel należałoby troszkę dopracować, a Dream of Mirrors o minutę skrócić. Z Wicker Manem się jakoś przeprosiłem, to dobry utwór i jego poziom przereklamowania jest o wiele niższy niż Blood Brothers. W rankingu znajduje się u mnie po 5 pierwszych z Dickinsonem i między albumami z Di Anno. Aaaa, jeszcze refren w tytułowym, też do wymiany bo tak słaby refren w tak znakomitym utworze to trochę jednak się nie godzi. Ghost of Navigator, Nomad i fantastycznie heavy-metalowy Mercenary to chyba mój Top 3.

Kurczę u mnie właśnie BB wynosi ten album na 10/10 (jako jedyny Maiden), ale co człowiek, to opinia. Gdybym na sile musiał szukać jakiegoś momentu do poprawki to aby pierwszy refren w Silent Planet był szybki jak drugi .

Album broni się po latach i wciąż często gości w moim odtwarzaczu. Do refrenowych powtórek po prostu przywykłem

Album broni się po latach i wciąż często gości w moim odtwarzaczu. Do refrenowych powtórek po prostu przywykłem

No ja właśniem słucham po dłuższym czasie (będzie mini recenzja w tym dziale, gdzie są recenzje) ale te powtórzenia refrenów jeszcze bardziej mnie rażą, banał jakich mało. Oczywiście czasami się to sprawdza, ale imo nie na tej płycie. Produkcja taka se, ale wtedy nie miałem zastrzeżeń. Bruce i gitarzyści ostatni raz w takiej dobrej formie (przynajmniej na płytach IM, jesli chodzi BD)